|
|
|
|
| ||||||
|
Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Ενοχλεί γενικά τον άνθρωπο ή σκέψη ότι αυτό πού είναι, αυτό πού έχει, το οφείλει στους «πατέρες», στις γενιές πού πέρασαν. Θέλει να αισθάνεται την ανάγκη να βεβαιώνει τη δική του ύπαρξη, τη δική του παρουσία, να αυτοβεβαιώνεται, να χαίρεται τη δική του συμβολή. Μικρόχαρη ή στάση αυτή, περιορίζει τον άνθρωπο στο στενό κλοιό τού εγώ ή του παρόντος μόνο, δεν του επιτρέπει νά χαρεί και νά ζήσει την παρουσία του ανθρώπου μέσα στους αιώνες, με λίγα λόγια δεν τού επιτρέπει να ζήσει μέσα του τον άνθρωπο σαν ον πού δημιουργεί ιστορία. Δημιουργός ιστορίας είναι ουσιαστικά ο άνθρωπος. Και ιστορία θα πει συνεχής και αδιάκοπη πορεία, όπου τα βήματα τού παρόντος συνεχίζουν το βηματισμό του παρελθόντος και οδεύουν προς το μέλλον. Τα βήματα του παρόντος είναι αυτά πού είναι, διότι συνεχίζουν το βηματισμό του παρελθόντος ή καλύτερα, έχουν το νόημα πού έχουν, γιατί είναι γεμάτα και ιστορία. Μοναδικό και ανεπανάληπτο είναι το ιστορικό γεγονός, και μάλιστα όσο περισσότερο μοναδικό και ανεπανάληπτο τόσο περισσότερο ιστορικό γεγονός. Και όμως την ίδια ώρα πού είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο εκφράζει ένα σημείο, ένα σταθμό στην ιστορική πορεία τού άνθρώπου, είναι γεμάτο από ιστορία. Η ιστορική μνήμη λοιπόν, ή μνήμη τού παρελθόντος, είναι απαραίτητο και ζωτικό στοιχείο για την πορεία και τού ατόμου και τού έθνους. Και ιστορική μνήμη θα πει όσο το δυνατό καθαρή συνείδηση τού νοήματος τού έργου των «πατέρων", συνείδηση πού νά γίνεται οδηγητική φωνή στο βηματισμό τού παρόντος. Δεν μπορούμε, νομίζω, εμείς οι Νεοέλληνες να είμαστε υπερήφανοι για την ιστορική μας μνήμη. Παρουσιάζει σημαντικά χάσματα και τρωτά απέναντι τού έργου των πατέρων μας. Άμεσοι πατέρες μας είναι οι γενιές από την άλωση τής Πόλης και εδώ, αυτές πού, στηριγμένες στους θησαυρούς τού παρελθόντος, συγκρότησαν και στήριξαν τη νεοελληνική, τη δική μας ιστορία, τής έδωσαν την ιδιοτυπία της, το δικό της νόημα και χαρακτήρα- αυτές πού με το πνευματικό τους γενικά έργο, με τις αξίες πού δημιούργησαν, μάς έδωσαν το δικαίωμα νά μιλούμε για Νεοελληνική Παιδεία. Όλο αυτό το έργο, και μάλιστα στο σπουδαιότερο τμήμα του, εκείνο πού κατεργάστηκαν οι ως το 21 γενιές με το ζήλο και τον οίστρο για την προκοπή και την απελευθέρωση τού Γένους, δεν μπορούμε δυστυχώς νά πούμε ότι το γνωρίζομε, ούτε φυσικά ότι το ζούμε, γιατί δεν το μελετούμε, τουλάχιστον όσο πρέπει. Είναι γνωστό όμως ότι την πνευματική παράδοση, την Παιδεία - όχι την εκπαίδευση - ενός έθνους τη δημιουργεί ή ακατάπαυστη μελέτη, με την όποία ανανεώνονται τα παραδομένα πνευματικά κεφάλαια, ενσωματώνονται στον κορμό τού παρόντος και με νέα ζωή και τρόπο κάθε φορά πραγματώνονται. Μόνο τότε μπορούμε νά μιλούμε για πνευματική παράδοση, για πνευματική ζωή. 'Όταν υπάρχει ή αίσθηση ότι συνεχίζεις έργο πού σου παρέδωσαν οι πατέρες, όταν αισθάνεσαι δεμένος μ' αυτό, και έρχεσαι με τη σειρά σου νά το ζήσεις και συ, νά το συζητήσεις και νά το δουλέψεις με τις δικές σου δυνάμεις. Τέτοια πορεία οδηγεί στη δημιουργία πραγματικού πολιτισμού. Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί, όπως διδάσκει ή ιστορία, είναι θεμελιωμένοι απάνω σε πλούσια και ζωντανή παράδοση, την όποία κάθε γενιά, συνεχίζοντάς την, την ανανέωνε και την πλούτιζε. Για νά πάς πιο πέρα, πρέπει νά γνωρίζεις τι έχει γίνει, και όσο καλύτερα και βαθύτερα το γνωρίζεις, τόσο καλύτερα προχωρείς με ασφάλεια, με γνώση, με βάθος. Τούτο είναι, πιστεύω, το βαρύτερο χρέος των πνευματικών ανθρώπων κάθε γενιάς, νά αποκαλύπτουν με τον καλύτερο τρόπο τούς πνευματικούς θησαυρούς των πατέρων, να βοηθούν τη συγκρότηση ζωντανής παράδοσης, και την ίδια ώρα με τη δική τους συμβολή νά την ανανεώνουν.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Προφορική και ουσιαστική άσκηση: να χαρακτηρίσετε τη γλώσσα του κειμένου (λεξιλόγιο, συντακτικό, σχήματα λόγου, γραμματικοί τύποι). Εντοπίστε στοιχεία που σας αρέσουν και στοιχεία που δε σας αρέσουν.
σωστό λάθος
20/100
10/100
20/100
α. ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά δημιουργός ιστορίας. β. το ιστορικό γεγονός είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο. γ. η ακατάπαυστη μελέτη δημιουργεί την πνευματική παράδοση, την Παιδεία ενός έθνους
50/100 |
|
