|
|
Η Ευρώπη της γενιάς «Εrasmus» Ο Γιόργκο Pις γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία. Έχει αδυναμία στο ψητό λουκάνικο και μια βαθιά γερμανική σοβαρότητα σε ζητήματα, όπως η ηλιακή ενέργεια. Έχει όμως επίσης μια ιταλική χαλαρότητα σε θέματα συνέπειας και λατρεύει να παίρνει το τσάι του στις πέντε το απόγευμα, μια συνήθεια που υιοθέτησε στο Λονδίνο. «Αισθάνομαι μάλλον Ευρωπαίος, παρά Γερμανός», σχολιάζει ο ηλικίας 34 χρόνων διευθυντής του γραφείου της Greenpeace στις Bρυξέλλες. Έχει ζήσει σε πέντε ευρωπαϊκές χώρες και μιλάει πέντε γλώσσες. «Αισθάνομαι σαν το σπίτι μου παντού στην Ευρώπη», επισημαίνει. Ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός νέων Ευρωπαίων, όπως ο Pις, σπουδάζουν, εργάζονται και ερωτεύονται κατά μήκος της ηπείρου. Σε αντίθεση με τους γονείς τους, που μεγάλωσαν με τους περιορισμούς της εθνικότητας, οι νέοι αυτοί μιλούν πολλές γλώσσες και έχουν πολυπολιτισμική κουλτούρα. Οι περισσότεροι πολίτες της Ε.Ε. που δηλώνουν «Ευρωπαίοι», εξακολουθούν να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην εθνική τους ταυτότητα, παρά στην ευρωπαϊκή, όπως προκύπτει από δημοσκοπήσεις. Μεταξύ όμως των νέων ηλικίας 21–35 ετών, σχεδόν το ένα τρίτο αισθάνονται περισσότερο Ευρωπαίοι, παρά Γερμανοί, Γάλλοι ή Ιταλοί. Ο Στέφαν Bολφ, καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο αγγλικό Πανεπιστήμιο του Mπαθ, αποκαλεί τους νέους αυτούς «Γενιά Εrasmus», σύμφωνα με το πρόγραμμα φοιτητικών ανταλλαγών της Ε.Ε. Τα τελευταία 18 χρόνια, το «Εrasmus» επέτρεψε σε 1,2 εκατ. νέους να σπουδάσουν στην Ευρώπη στη διάρκεια των φοιτητικών τους χρόνων. Όταν η γενιά αυτή αναλάβει τα ηνία τις ερχόμενες δεκαετίες, τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στις εθνικές πρωτεύουσες, θα μπορούσε να σημειωθεί μια βαθιά πολιτισμική τομή, πιστεύει ο Bολφ. «Για πρώτη φορά στην ιστορία βλέπουμε τους σπόρους μιας αληθινής ευρωπαϊκής ταυτότητας. Σε 15, 20 ή 25 χρόνια, η Ευρώπη θα κυβερνάται από ηγέτες με εντελώς διαφορετική θεώρηση της κοινωνικοποίησης από τους σημερινούς. […] Ποιο είναι λοιπόν το νεφελώδες περιεχόμενο του να αισθάνεσαι Ευρωπαίος; Ποιος είναι ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής μεταξύ ενός Ιρλανδού χωρικού και ενός Πολωνού, που ζει στα ουκρανικά σύνορα; Σε αντίθεση με την εθνική ή την περιφερειακή ταυτότητα, που βασίζεται στη γεωγραφία και τη γλώσσα, η ευρωπαϊκή βασίζεται για τους περισσότερους Ευρωπαίους στις κοινές αξίες. Μία από αυτές τις αξίες είναι και η δημοκρατία, την οποία οι περισσότεροι Ευρωπαίοι συσχετίζουν με ένα δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης. Η ποιότητα ζωής επίσης βρίσκεται ψηλά στον κατάλογο των προτεραιοτήτων τους, όπως οι περιβαλλοντικές ανησυχίες και η απροθυμία τους για τη χρήση στρατιωτικών μέσων προκειμένου να επιτευχθούν πολιτικοί στόχοι.
Δύο στοιχεία θα μπορούσαν να υπονομεύσουν
τη συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας τις προσεχείς δεκαετίες, σύμφωνα με τον
Tζέρεμι Pίφκιν, ο οποίος ήταν σύμβουλος του πρώην προέδρου της Kομισιόν, Pομάνο
Πρόντι: Η οικονομική δυσχέρεια και η αποξένωση μεταξύ των φιλοευρωπαίων ηγετών
και της ευρύτερης ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. «Aν οι πολίτες δεν έχουν μόνιμη
απασχόληση, θα προσπαθήσουν να βρουν έναν ένοχο. Οπως αποδεικνύει η πρόσφατη
εμπειρία, οι πολιτικοί θεωρούσαν και θεωρούν την Ευρώπη εύκολο στόχο», δηλώνει ο
Pίφκιν. Ορισμένοι διατείνονται ότι οι διατλαντικές αντιπαραθέσεις για τον πόλεμο
στο Ιράκ ενδέχεται να συνέβαλαν στην εδραίωση της ενότητας στην Ευρώπη. Άλλοι,
ωστόσο, λένε ότι η διεύρυνση της Ε.Ε. είναι αυτή που άνοιξε τον δρόμο για μια
αληθινή ευρωπαϊκή ταυτότητα. «Μέχρι τον περσινό Μάιο, η Ε.Ε. ήταν στην
πραγματικότητα Δυτική Ευρώπη», πιστεύει ο Φίγκελ, ο οποίος είναι Σλοβάκος. |
|