Κείμενα για το κεφάλαιο "Παρευξείνιος ελληνισμός" (σ. 245-254 του σχολικού βιβλίου)

Με βάση τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου σας και όσα αναφέρονται στο κείμενο που σας δίνεται, να παρουσιάσετε τα γεγονότα της παράδοσης της Τραπεζούντας στον Χρύσανθο και τη δίχρονη διακυβέρνηση που ακολούθησε.

Πριν καταληφθεί η περιοχή της Τραπεζούντας στον Πόντο από τους Ρώσους το 1915, ο Τούρκος κυβερνήτης Μεχμέτ Τζεμάλ Αζμί Μπέης παρέδωσε την πόλη στον Μητροπολίτη Χρύσανθο, τον τοπικό Έλληνα προύχοντα, δηλώνοντας: «Από τους Έλληνες πήραμε τη πόλη και σε Έλληνες την επιστρέφουμε». Η ποντιακή κυριαρχία, όμως, ήταν βραχύβια. Μέχρι το 1917, η Ρωσία, εξασθενημένη από τους πολέμους, αποσύρθηκε.

Thea Halo, Ούτε το όνομά μου Γενοκτονία και επιβίωση: Μια αληθινή ιστορία του Πόντου, Γκοβόστης, 2001, σ. 187

Απάντηση από το σχολικό βιβλίο, Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας, Γ΄ θεωρητική, σ. 249 («Λίγες μέρες πριν… των Νεότουρκων»).

Με βάση τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου σας και όσα αναφέρονται στο κείμενο που σας δίνεται, να παρουσιάσετε την ενέργειες του Κ. Κωνσταντινίδη για το ποντιακό ζήτημα.

Αναγνωρίζοντας ότι μονάχα η πλήρης αυτονομία ή ένα ανεξάρτητο ποντιακό κράτος θα παρείχε την απαραίτητη εγγύηση για να σταματήσουν παρόμοιες σφαγές, Πόντιοι από όλο τον κόσμο, μέχρι και από τις ΗΠΑ, συγκεντρώθηκαν στη Μασσαλία της Γαλλίας και διεξήγαγαν το πρώτο Παμποντιακό Συνέδριο το Φεβρουάριο του 1918. Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, ένας εύπορος Πόντιος έμπορος από τη Μασσαλία, εξελέγη πρόεδρος. Στο συνέδριο συντάχθηκε ψήφισμα -παρόμοιο με ψηφίσματα που είχαν εκδώσει άλλες ποντιακές ομάδες στην Κωσταντινούπολη, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα- και κατόπιν ζητήθηκε βοήθεια από την Ρωσία. Σε τηλεγράφημα που απευθυνόταν στον Τρότσκι, οι σύνεδροι ζητούσαν την στήριξη του ψηφίσματος που αφορούσε στην ποντιακή ανεξαρτησία και τη συμπαράσταση του για τη δημιουργία ενός αυτόνομου ελληνοποντιακού κράτους.

Thea Halo, Ούτε το όνομά μου Γενοκτονία και επιβίωση: Μια αληθινή ιστορία του Πόντου, Γκοβόστης, 2001, σ. 188

Απάντηση από το σχολικό βιβλίο, Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας, Γ΄ θεωρητική, σ. 250 (Στην Ευρώπη… της Σοβιετικής Ένωσης»).

Με βάση τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου σας και όσα αναφέρονται στο κείμενο που σας δίνεται, να παρουσιάσετε τις ενέργειες του Μητροπολίτη Χρύσανθου.

Σε μια απεγνωσμένη έκκληση, ο Αρχιεπίσκοπος Σμύρνης Χρυσόστομος έγραψε στον εξόριστο πρωθυπουργό Βενιζέλο, ο οποίος, όμως, αδυνατούσε να προσφέρει βοήθεια:

Ο ελληνισμός της Μικράς Ασίας, το ελληνικό κράτος και ολόκληρο το ελληνικό έθνος έχουν υποστεί τα μαρτύρια της κολάσεως απ' όπου καμία δύναμη δεν θα μπορέσει να τους σώσει...

Λίγες μέρες αργότερα, η δήλωση του Αρχιεπισκόπου ότι πιθανά να μην είναι ακόμα ζωντανός όταν ο Βενιζέλος θα διάβαζε την επιστολή του αποδείχτηκε προφητική, όπως προφητική υπήρξε και η εκτίμηση του ότι αυτός και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας ήταν «καταδικασμένοι... σε θυσία και μαρτυρικό τέλος». 0 Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ήταν καταζητούμενος από τον Τούρκο στρατηγό Νουρεντίν και πληροφορήθηκε ότι είχε ήδη καταδικαστεί σε θάνατο από κάποιο επαναστατικό στρατοδικείο της Άγκυρας. 0 Χρυσόστομος μετά τη σύλληψη του παραδόθηκε στον τουρκικό όχλο με την εντολή: «Να του φερθείτε όπως του αξίζει!» Ο όχλος ξυλοκόπησε και μαχαίρωσε τον Χρυσόστομο, κόβοντας του τα αυτιά και τη μύτη και βγάζοντας του τα μάτια. Ο όχλος συνέχισε τον διαμελισμό του Χρυσοστόμου μέχρις ότου υπέκυψε στα πολλαπλά του τραύματα.

Thea Halo, Ούτε το όνομά μου Γενοκτονία και επιβίωση: Μια αληθινή ιστορία του Πόντου, Γκοβόστης, 2001, σ. 196

Απάντηση από το σχολικό βιβλίο, Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας, Γ΄ θεωρητική, σ. 249, («Λίγες μέρες πριν… των Νεότουρκων»).

και 251, («Η πρόταση του Ελ. Βενιζέλου.. μια μορφή συνομοσπονδίας»).

Με βάση τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου σας και όσα αναφέρονται στο κείμενο που σας δίνεται, να παρουσιάσετε τις διώξεις των Ποντίων από τους κεμαλικούς.

Εντέλει, ο Μουσταφά Κεμάλ εξέδωσε διάταγμα με το οποίο όλοι οι αρτιμελείς Έλληνες και Αρμένιοι άντρες μεταξύ δεκαοχτώ και σαράντα πέντε ετών, θα αντιμετωπίζονταν ως αιχμάλωτοι πολέμου και θα οδηγούνταν στα βάθη της Τουρκίας, ενώ όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες και Αρμένιοι θα έπρεπε να αποχωρήσουν από τη χώρα μέχρι την 1^η Οκτωβρίου. Όποιος έμενε πίσω θα αναγκαζόταν και αυτός να πορευτεί προς το εσωτερικό της Τουρκίας, γεγονός που σήμαινε ουσιαστικά σίγουρο θάνατο. Πράγματι, όσοι στάλθηκαν ανατολικά χάθηκαν και κανείς δεν έμαθε ποτέ τίποτα για την κατάληξη τους.

Thea Halo, Ούτε το όνομά μου Γενοκτονία και επιβίωση: Μια αληθινή ιστορία του Πόντου, Γκοβόστης, 2001, σ. 194

Απάντηση από το σχολικό βιβλίο, Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας, Γ΄ θεωρητική, σ. 253-254 (Είναι γνωστή… από τις κακουχίες»).

Με βάση τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου σας και όσα αναφέρονται στο κείμενο που σας δίνεται, να παρουσιάσετε τις διώξεις των Ποντίων από τους κεμαλικούς.

Όσοι απολογούνται εκ μέρους της τουρκικής κυβέρνησης, συχνά είτε ισχυρίζονται ότι οι θάνατοι των χριστιανών εντάσσονται στις συνέπειες ενός πολέμου και της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είτε επιρρίπτουν τις ευθύνες για τη σφαγή και εξορία των Ελλήνων της Τουρκίας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922. Όμως, μια σειρά γερμανικών και αυστριακών εγγράφων και επίσημης αλληλογραφίας που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας τεκμηριώνουν ότι οι βάρβαρες προθέσεις της Τουρκίας εναντίον του ένδημου χριστιανικού πληθυσμού, που περιλάμβανε Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους, προϋπήρχαν της αποβίβασης των ελληνικών στρατευμάτων στην Σμύρνη.

Thea Halo, Ούτε το όνομά μου Γενοκτονία και επιβίωση: Μια αληθινή ιστορία του Πόντου, Γκοβόστης, 2001, σ. 201-202

Απάντηση από το σχολικό βιβλίο, Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας, Γ΄ θεωρητική, σ. 253-254 (Είναι γνωστή… από τις κακουχίες»).

Με βάση τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου σας και όσα αναφέρονται στο κείμενο που σας δίνεται, να παρουσιάσετε τις διώξεις των Ποντίων από τους κεμαλικούς.

Το κόστος της καταστροφής του 1922 ήταν τεράστιο για τον Ελληνισμό της καθ’ ημάς Ανατολής. Ο Τζορτζ Χόρτον, Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη την περίοδο των τραγικών γεγονότων, υπολόγισε σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο τους Έλληνες που εξοντώθηκαν στο σύνολο του μικρασιατικού χώρου κατά τη διάρκεια των εθνικών εκκαθαρίσεων. Με βάση την οθωμανική απογραφή, οι Έλληνες στον μικρασιατικό χώρο (Δυτική Μικρά Ασία, Πόντος και Καππαδοκία) ξεπερνούσαν τα δυόμισι εκατομμύρια πριν από την έναρξη του Α´ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επόμενη καταγραφή τους γίνεται στην Ελλάδα το 1928. Καταγράφονται λίγο περισσότεροι από ένα εκατομμύριο.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η ελληνική απογραφή του 1928 χαρακτηριζόταν από ανεπάρκειες και μεθοδολογικά λάθη. Για παράδειγμα, καταγράφεται ο τόπος προέλευσης και όχι ο τόπος γέννησης. Έτσι δεν γνωρίζουμε τον αριθμό των Ποντίων προσφύγων που είχαν εγκατασταθεί στην Ανατολική Θράκη το 1919.

Καθημερινή της Κυριακής, 18 Φεβρουαρίου 2001. Του Βλάση Αγτζίδη (διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας)

http://users.uoa.gr/~nektar/history/3contemporary/kathimerini_genocide_minor_asia.htm

Απάντηση από το σχολικό βιβλίο, Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας, Γ΄ θεωρητική, σ. 253-254 (Είναι γνωστή… από τις κακουχίες»).