ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ ΣΕΡΙΦΟΥ

Στις 24 Ιουλίου 1916 και ημέρα Κυριακή σε συνέλευση των εργατών μεταλλωρύχων της Σερίφου όλων παρόντων (σύνολο 460) εγκρίνεται ομόφωνα το καταστατικό και η ίδρυση του Σωματείου καθώς και η ίδρυση ταμείου αλληλοβοηθείας με έδρα την Σέριφο.

Το καταστατικό του σωματείου κυκλοφόρησε σε έντυπο το 1928, ταυτόχρονα είχε θέση και συνδικαλιστικού βιβλιαρίου.

Για να δώσουμε το ιδεολογικό και ταξικό στίγμα τόσο αυτών που συνέταξαν το καταστατικό όσο και αυτών που ομόφωνα το εψήφισαν γράφουμε παρακάτω αναλλοίωτα όπως αναφέρονται στο πρωτότυπο.

Αρθρον 2

                Σκοποί του Σωματείου είναι:

                α) Η αδελφική συνένωσις και αλληλεγγύη των Εργατών Μεταλλευτών Σερίφου προς εξύψωσιν της ηθικής, της οικονομικής και της επαγγελματικής καταστάσεως των.

β) Η επιδίωξις της ελαττώσεως των ωρών εργασίας και της αυξήσεως του ημερομισθίου, της συνάψεως συνολικών συμβάσεων εργασίας δια τα μέλη του δωρεάν, και γραφείον παροχής δικηγορικών συμβουλών δωρεάν.

γ) Η αλληλεγγύη με τους οργανωμένους εργάτας όλης της Ελλάδος και όλου του κόσμου, δια την άμυναν υπέρ των εργατικών δικαίων και την καταπολέμησιν της εκμεταλλεύσεως από το κεφάλαιον, με τελικόν σκοπόν να δημοσιοποιηθούν τα μέσα παραγωγής να γίνουν τα εκ της εργασίας αγαθά αποκλειστική απόλαυση των παραγωγών των και να παύση η εκμετάλλευσις του ανθρώπου από τον όμοιόν του.

δ) Η οικονομική ενίσχυσις των μελών με την συμμετοχήν εις συνεργατικάς ενώσεις.

ε) Η επέκταση της εργατικής νομοθεσίας και η επίβλεψη της εφαρμογής.

στ) Οι σκοποί του Σωματείου θα επιδιωχθούν με την μόρφωσιν των μελών, με την οικονομική ν των ενίσχυσιν, όταν γίνονται θύμα2­τα της αυθαιρεσίας των εργοδοτριών εταιρειών ή της αφοσιώσεως των εις τα συμφέροντα του Σωματείου, και την έκδοσιν ή την ενίσχυσιν δημοσιογραφικών οργάνων του εργατικού αγώνα.

Χάριν της πραγματοποιήσεως των σκοπών τούτων και της εφαρμογής της αρχής της αλληλεγγύης το Σωματείον οφείλει να αποτελεί μέρος του «Συνασπισμού Μεταλλευτικών Σωματείων της Ελλάδος» και του «Εργατικού Κέντρου» της περιφερείας του εάν υφίσταται τοιούτον, και να ανήκει εις την «Πανελλήνιον Εργατικήν Ομοσπονδίαν» που εδρεύει εις Αθήνας και ενώνει εις μίαν ενιαίαν δύναμιν τας εργατικάς οργανώσεις της Ελλάδος.

ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΕΣ από το καταστατικό του σωματείου «εργατών μεταλλευτών Σερίφου, 24 Ιουλίου 1916.

«Κάθε τι που ψηφίζεται υπέρ του εργάτου δεν είναι παροχή, ειν' επιστροφή, είναι μερική πληρωμή απέναντι χρέους ολικού προς αυτόν- όσα και αν παραχωρήσει εις τον εργάτην η πολιτεία, ποτέ δεν θα κατορθώσει να του επιστρέψει όσα του οφείλει, έως ότου, οργανωμένος και δυνατός, θα πάρει πίσω το όλον, διότι το όλον του ανήκει».

«Τα έθνη μεγαλώνουν, ο βιομηχανικός πλούτος αυξάνει, το εμπόριον επεκτείνεται, ο πολιτισμός εξαπλώνεται - αλλά και η δυστυχία των χειροβιώτων (προλεταρίων) μεγαλώνει, εξαπλώνεται. Κάτι σάπιο λοιπόν υπάρχει εις την κοινωνίαν.

Η τυρανική κυριαρχία του Κεφαλαίου είναι το σάπιο αυτό». «Κηρυσσόμεθα υπέρ της απολύτου ελευθερίας των ατομικών δικαίων, κάθε άνθρωπος πρέπει να ενεργεί ανεμπόδιστα προστατευόμενος μάλιστα, εις κάθε τι το οποίον ο στοχασμός του, τα χέρια του, η δεξιότης του, η περιουσία του ειμπορούν να παράγουν, διότι ότι θα παράγει αυξάνει τον κοινωνικόν πλούτον.

Η αιματηρή απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου, Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας, Αθήνα 1990, σελ.63-65