|
|
|
|
| ||||||
|
Μαρία Κέντρου – Αγαθοπούλου, Ο μοτοσικλετιστής Το Ποίημα ανήκει στη συλλογή Θαλασσινό ημερολόγιο (1981). Τι ν' απόγινε άραγε εκείνος ο θορυβοποιός της νύχτας Καβάλα στο μηχανικό του ζώο να κραδαίνει την άσφαλτο Χωρίς φρένο Να παίζει ώρα ύπνου με τις φρένες μας εδώ μέσα στο σακατεμένο κρανίο
Προχτές το μεσονύχτι που κοίταζα απ' το παράθυρό μου το νέο φεγγάρι άκουσα θόρυβο παράξενο να 'ρχεται από ψηλά και μου φάνηκε πως τον είδα ένας άγγελος πάνω στη μοτοσικλέτα να διασχίζει τους δρόμους τ' ουρανού κι απ' το σπασμένο καθρεφτάκι του να με κοιτάζει περίλυπος
Βγάλε μου σε παρακαλώ μια ωραία φωτογραφία να τη στείλω στο κορίτσι μου έτσι απάνω στη μοτοσικλέτα μου με το ένα χέρι στο χειρόφρενο το άλλο να σιάζει τα σγουρά μαλλιά μου Θέλω να φαίνεται καλά το καινούριο μου πέτσινο το σιδερένιο κράνος Να διακρίνεται προπάντων ο ίλιγγος στο πρόσωπό μου κι εκείνο του θανάτου το αναπόφευκτο
Α1. Νομίζετε ότι μέσα στο ποίημα υπάρχουν σημεία που υποδηλώνουν ότι είναι γραμμένο από γυναίκα; Α2. Ποιο συναίσθημα διακατέχει την ποιήτρια, πώς το εκφράζει και πώς κατορθώνει να μας συγκινήσει; (σχολικού βιβλίου) (μονάδες 15)
Β1. Το ποίημα δεν ακολουθεί τους παραδοσιακούς κανόνες της ποίησης. Νομίζετε ότι πρόκειται για τυχαία επιλογή ή για μορφή που μπορεί να εκφράσει καλύτερα όσα θέλει η ποιήτρια; Εξηγήστε την απάντησή σας.
Β2. Ποιος είναι ο αφηγητής σε κάθε στροφή του ποιήματος; Πώς εξηγείτε τις επιλογές της ποιήτριας; Β3. Πώς εξελίσσεται/ κορυφώνεται η δραματικότητα του ποιήματος; Ποια γεγονότα εξελίσσονται σε κάθε στροφή; Ποια συναισθήματα εκφράζονται; Β4. Το ποίημα αποτελείται από τρεις εικόνες. Ποιες είναι αυτές, τι απεικονίζει η καθεμιά και σε ποιο επίπεδο συμβαίνουν (στο πραγματικό, στο φανταστικό και στα δυο αυτά); (σχολικού βιβλίου) Β5. Ποιες διαστάσεις παίρνει ο μοτοσικλετιστής στη φαντασία της ποιήτριας; (σχολικού βιβλίου) (μονάδες 20χ2)
Γ1. Στο τέλος του ποιήματος εκφράζεται επίγνωση του κινδύνου; Πώς την κρίνετε; Γ2. Ποιες ώρες διαδραματίζονται τα περιστατικά στα οποία αναφέρεται το ποίημα; Βρείτε τα σχετικά σημεία στο ποίημα και εξηγήστε τι εξυπηρετεί η συγκεκριμένη ποιητική επιλογή. (μονάδες 25)
Δ1. Διαβάστε τους στίχους που ακολουθούν και συγκρίνετε το περιεχόμενό τους με τον “μοτοσικλετιστή” της Μαρίας Κέντρου – Αγαθοπούλου. Εντοπίστε μία ομοιότητα και μία διαφορά. (μονάδες 20) Σπύρος Λαζαρίδης, Άποψη Λαίμαργο βλέμμα, ποιήματα, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1990 (http://www.poiein.gr/archives/557/index.html)
Δεν τραγουδάνε πια τις νύχτες οι θλιμένοι. Ανοίγουν τα παράθυρα και κοιτάνε ανέκφραστοι την άδεια λεωφόρο. Κι όταν φανεί από μακριά ο δυνατός προβολέας, αφήνονται στο μουγκρητό της μηχανής και καρφώνουν το βλέμμα στη μέση του μοτοσυκλετιστή˙ εκεί που τυλίγονται αμήχανα τα χέρια του συνεπιβάτη.
Δ2. Διαβάστε τους στίχους που ακολουθούν και συγκρίνετε το περιεχόμενό τους με τον “μοτοσικλετιστή” της Μαρίας Κέντρου – Αγαθοπούλου. Εντοπίστε μία ομοιότητα και μία διαφορά. (μονάδες 20) Σπύρος Λαζαρίδης, [Η μοτοσυκλέτα δεν γέρνει] Λαίμαργο βλέμμα, ποιήματα, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1990 (http://www.poiein.gr/archives/557/index.html)
Η μοτοσυκλέτα δεν γέρνει από κούραση ή υποταγή. Μόνον από δύναμη και φιλαρέσκεια˙ στις στροφές και στον πλαγιοστάτη.
Σπύρος Λαζαρίδης, Στη μαύρη μοτοσυκλέτα Λαίμαργο βλέμμα, ποιήματα, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1990 (http://www.poiein.gr/archives/557/index.html)
Δ3. Διαβάστε τους στίχους που ακολουθούν και συγκρίνετε το περιεχόμενό τους με τον “μοτοσικλετιστή” της Μαρίας Κέντρου – Αγαθοπούλου. Εντοπίστε μία ομοιότητα και μία διαφορά. (μονάδες 20) Στη μαύρη μοτοσυκλέτα, εγώ να μετράω τα χιλιόμετρα της λεωφόρου και συ να κοιτάς κατάματα τον άνεμο. Και στις στροφές, να γέρνουμε με δύναμη στο έδαφος, ικέτες μιας έξαψης αστραπιαίας…
Ο λυρισμός μας πλέον, τραγούδι του κινητήρα κι οσμή της ασφάλτου.
Δ4. Διαβάστε τους στίχους που ακολουθούν και συγκρίνετε το περιεχόμενό τους με τον “μοτοσικλετιστή” της Μαρίας Κέντρου – Αγαθοπούλου. Εντοπίστε μία ομοιότητα και μία διαφορά. (μονάδες 20)
Παύλος Μάτεσις, Κουρσάρος Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος, LP: Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Φοβάμαι, 1982
Στην άσφαλτο κουρσάρος με καράβι τη μοτοσυκλέτα, παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό. Στα δεκαοχτώ σου έσπασες τα φρένα, ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα.
Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος, ο κόσμος όλος χίλια κυβικά. Είσαι αγριεμένος, είσαι κουρασμένος, έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη. Για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος.
Από παρέες τριγυρισμένος, δε τους φοβάσαι, δε σ’ αγαπούν. Και η ζωή να περνάει λαθραία, μα εσύ φοβάσαι, φοβάσαι να κοιμηθείς και το ταξίδι ξαναρχίζεις.
Το δάχτυλο στο φρένο κοκαλωμένο, μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου, πλάι στα χίλια, στα χίλια κυβικά σου, πλάι στα χίλια κυβικά σου.
Μονάχος χάραμα, χάραμα στη λεωφόρο και περιμένεις ασθενοφόρο από τις τρεις και δέκα σκοτωμένος.
|
|
