[Αν είναι κάποιες φορές λογικό] Λωτρεαμόν, Μαλντορόρ

Αν είναι κάποιες φορές λογικό να εμπιστεύεται κανείς ο,τι μας δείχνουν τα φαινόμενα, το πρώτο αυτό τραγούδι τελειώνει εδώ. Μην είστε αυστηροί με κάποιον που ακόμη, απλώς και μόνο, δοκιμάζει τη λύρα του - βγάζει έναν ήχο τόσο παράξενο! Ωστόσο, αν θέλετε να είστε αμερόληπτοι, θα αναγνωρίσετε ήδη μια ισχυρή σφραγίδα, μες στις ατέλειες. Όσο για μένα, θα ξαναρχίσω τη δουλειά, για να προκύψει ένα δεύτερο τραγούδι, σε χρονικό διάστημα όχι και τόσο μεγάλο. Το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα θα δει τον ποιητή του (αν και, αρχικά, δεν πρέπει κανείς να ξεκινήσει με ένα αριστούργημα, αλλά να ακολουθήσει το νόμο της φύσης) – αυτός γεννήθηκε στα αμερικάνικα παράλια, στην εκβολή του ποταμού Λα Πλάτα, εκεί όπου δύο λαοί, άλλοτε αντίπαλοι, πασχίζουν τώρα να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον ως προς την πρόοδο την υλική και την ηθική. Το Μπουένος Άιρες, η βασίλισσα του Νότου και το Μοντεβιδέο, η φιλάρεσκη πόλη, τείνουν η μία το χέρι φιλικά στην άλλη, μέσα από τα ασημένια νερά του μεγάλου ποταμόκολπου. Ο αιώνιος πόλεμος, όμως, έστησε την καταστροφική του ηγεμονία στις εξοχές και θερίζει με χαρά θύματα πολυάριθμα. Αντίο γέροντα, και να με σκέφτεσαι, αν μ' έχεις διαβάσει. Εσύ νεαρέ, μην απελπίζεσαι διόλου, γιατί έχεις ένα φίλο στις τάξεις των βρικολάκων, παρά την αντίθετη γνώμη σου. Αν βάλεις πλάι σ' αυτόν και το άκαρι σαρκοκόπτη που προκαλεί την ψώρα, οι φίλοι σου είναι δύο!

Λωτρεαμόν, Μαλντορόρ (αποσπάσματα), μετάφραση Στρατής Πασχάλης, εκδ. Νεφέλη, 2011, σ. 59-60