|
|
|
|
| ||||||
|
κλαύτηκα ή κλάφτηκα; Δημοσιεύτηκε από το χρήστη Odysseas στις 31 Μάιος 2010 στις 16:38 στην ομάδα η νέα ελληνική γλώσσα ως αντικείμενο διδασκαλίας
Έχω μια απορία σχετικά με τον αόριστο της παθητικής φωνής του κλαίγομαι. Ο Μπαμπινιώτης γράφει κλάφτηκα, ενώ στην Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα γράφει κλαύτηκα. Γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά; Ξέρει κανείς;
Απάντηση από τον/την Σωτήρης Γκαρμπούνης στις 1 Ιούνιος 2010 στις 17:27
Γεια σου Οδυσσέα νομίζω πως η διαφορά οφείλεται στο γεγονός ότι ο Μπαμπινιώτης παρακάμπτει την ιστορική ορθογράφηση του συγκεκριμένου τύπου (πράγμα ομολογουμένως παράδοξο λόγω της εμμονής του στην ιστορική ορθογραφία) ενώ το λεξικό Τριανταφυλλίδη το σχηματίζει από το θέμα του αρχαιοελληνικού αορίστου εκλαύθην χωρίς να προχωρεί σε ορθογραφική απλοποίηση με βάση τη νεοελληνική φωνητική απόδοση του -αυ- ως [af]. Να επισημάνω εδώ πως μια πρόχειρη ματιά και αλλού έδειξε πως την ίδια με τον Μπαμπινιώτη ορθογραφία ακολουθεί και ο Τεγόπουλος-Φυτράκης ενώ η γραμματική των Holton, Mackridge, Φιλιππάκη δίνει την ορθογραφία σύμφωνα με το λεξικό Τριανταφυλλίδη. Εκτιμώ πως δεν θα υπήρχε διαφορά αν το συγκεκριμένο ρήμα εντασσόταν σε κάποια ευρύτερη κατηγορία. Κατατάσσεται όμως σε όλες της γραμματικές στα ανώμαλα, ως μοναδικό και γι' αυτό το λόγο δεν υπάρχει το δεδομένο της ανάλογης με κάποιο άλλο ρήμα κλίσης και ορθογραφίας. Το Google δίνει συντριπτικά την ορθογραφία Μπαμπινιώτη: 247 προς μόλις 42.
Πάντως, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα ακόμα παράδειγμα της ασυνέπειας και των παλινωδιών του Μπαμπινιώτη, ακόμη κι αν η ορθογραφία του είναι πιο κοντά στη νεοελληνική φωνητική εκδοχή.
Απάντηση από τον/την Odysseas στις 1 Ιούνιος 2010 στις 21:08 Σ' ευχαριστώ, Σωτήρη.
Απάντηση από τον/την παναγιωτης τσουκαλας στις 2 Ιούνιος 2010 στις 7:16 Το ρημα "κλαίω"διαθέτει ισχυρό χειλικό χαρακτήρα ήδη από τη μεσαιωνική ελληνική: έκλαψα, κλάψα, κλαψουρίζω (Ετυμολογικό Λεξικό Μπαμπινιώτη). Τούτο βέβαια το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα Ψευδοχειλικόληκτα (κατα Τσοπανάκη) σε -αύω, -εύω των οποίων το αοριστικό θέμα -ψα πράγματι αποτελεί πρόσφατη φωνητική εξέλιξη (ενώ οι λόγιοι τύποι σε -αυσα, -ευσα είναι ακόμη ισχυροί). Οι τύποι "κλαυσίγελως, άκλαυτος, κλαυθμός" διατηρούν πράγματι ιστορική ορθογραφία διαμορφωμένη ήδη από την αρχαιότητα και ενισχυόμενη από τύπους όπως "παύση, παύλα, καύση, άκαυτος, έγκαυμα, απόλαυση" Άρα η γραφή "κλάφτηκα" συμπορεύεται στη γραμμή της ιστορικής ορθογραφίας που ακολουθεί ο Μπαμπινιώτης, εφόσον αποδέχεται την πρώιμη διαμόρφωση του ισχυρού χειλικού χαρακτήρα, ο οποίος μπορεί να υποτεθέι ότι διαμόρφωσε και το θέμα του παθητικού Αορίστου. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, απορίας άξια παραμένει κατ' εμέ η γραφη "κλαμένος" έναντι της "κλαμμένος"(που δεν μαρτυρείται ούτε υποστηρίζεται ασφαλώς), η υιοθέτηση της οποίας εξομοιώνει το "κλαίω" προς τα υπόλοιπα ρήματα της κατηγορίας των φωνηεντόληκτων που αναπτύσσουν (φωνητικά) χειλικό χαρακτήρα.
Απάντηση από τον/την παναγιωτης τσουκαλας στις 2 Ιούνιος 2010 στις 12:24
Άκυρο!!!
|
|
