ιστορικό δημοσιεύσεων

Καλώς ήρθατε! στον προσωπικό δικτυακό τόπο του Βασίλη Συμεωνίδη

αρχική

 

φιλολογικά

 
έκθεση α΄ λυκείου
 
έκθεση β΄ λυκείου
 
έκθεση γ΄ λυκείου
 

λογοτεχνία

 

αρχαία

 

ιστορία σχολική

 

ιστορία

 

φιλοσοφία
 
εκτός ύλης
 
συζητώντας
 
εργασίες συναδέρφων
 
ιδέες διδασκαλίας
 
επικοινωνία

.................................

Βασίλης Συμεωνίδης

δικτυακός τόπος

με εκπαιδευτικό και διδακτικό σκοπό

 

 

η αντιγραφή είναι ελεύθερη με την υπενθύμιση ότι η αναφορά στην πηγή τιμά αυτόν που την κάνει

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

 
 
 

τεχνική υποστήριξη

Σταυρούλα Φώλια

 

Επαιτεία και ελεημοσύνη

 επιμέλεια: Δρ. Πολύβιος Ν. Πρόδρομος
 

[...] Θα μπορούσε κανείς να εξετάσει και να αντιληφθεί την επαιτεία με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, θα μπορούσε κανείς να δει την επαιτεία και την λόγω αυτής παρεχόμενη βοήθεια ως μια συναλλαγή μεταξύ δύο ανθρώπων στην οποία εκφράζεται η ελεύθερη βούλησή τους. Ο επαίτης, με την εμφάνισή του τις κινήσεις του και τα λόγια του, καθιστά γνωστό το αίτημά του είτε προς τον καθένα χωριστά ή προς όλους ταυτόχρονα. Ο δίδων εκτιμά το αίτημα, την οικονομική του δυνατότητα, την ευφορία που θα αισθανθεί αν δώσει, ίσως και τις αμαρτίες που θα του διαγράψει ο Άγιος Πέτρος και αποφασίζει ανάλογα. Συνεπώς η επαιτεία ως συναλλαγή μεταξύ ελεύθερων ατόμων αυξάνει την κοινωνική ευημερία.

Επίσης θα μπορούσε κανείς να αντιληφθεί την επαιτεία ως ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο, ανεξαρτήτως των λόγων της ύπαρξής του, λειτουργεί ως μηχανισμός αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος υπέρ των αδυνάτων (έτσι φαίνεται τουλάχιστον) και συνεπώς ως ένας μηχανισμός μείωσης των κοινωνικών εντάσεων που θα μπορούσαν να προκύπτουν, αν οι επαίτες διεκδικούσαν τα προς το ζην με διαφορετικό και ίσως απειλητικό τρόπο. Επειδή δε η επαιτεία βασίζεται στην ατομική βούληση και πρωτοβουλία και δεν απαιτεί κρατικούς γραφειοκρατικούς διοικητικούς μηχανισμούς, δεν επιβαρύνει άμεσα την εθνική οικονομία.

Οι απόψεις αυτές φαίνονται λογικές και πρέπει να περιέχουν σημαντική αναλογία ορθότητας. Διαφορετικά τα άγια κείμενα δεν θα έλεγαν «μακάριοι οι ελεήμονες». Ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές και εκκλησιαστικές μας δοξασίες δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τη σοφία των αγίων γραφών. Και όμως, δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου ότι η ελεημοσύνη, στην περίπτωση όπου εκφράζεται με παροχή προς τους επαίτες, είναι μια αντικοινωνική πράξη που μειώνει και αυτόν που απαιτεί και αυτόν που ελεεί.

Η επαιτεία είναι πράξη μειωτική για τον επαίτη είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι. Ταυτόχρονα είναι πράξη βαθιά αντικοινωνική γιατί επιτρέπει σε ένα άτομο να ζει σε μια κοινωνία χωρίς να εκπληρώνει το ελάχιστον καθήκον του προς αυτή, δηλαδή να προσφέρει στα κοινά. Επίσης, είναι πράξη άκρως συντηρητική γιατί ακόμη και όταν γίνεται υπό την ανάγκη της επιβίωσης μετατρέπει τα κοινωνικά προβλήματα και τις κοινωνικές αντιθέσεις σε προσωπικές διαφορές.

Για τον ελεήμονα, τον ευσπλαχνικό άνθρωπο που δίδει στον επαίτη, η ελεημοσύνη μπορεί να είναι αποτέλεσμα ηθικού εκβιασμού. Είναι ταυτόχρονα συνενοχή για μια πράξη μειωτική και εξευτελιστική για τον επαίτη. Επίσης, μπορεί να είναι μια πράξη με την οποία καθησυχάζει την κοινωνική του συνείδηση πείθοντας τον εαυτό του ότι έτσι έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς την κοινωνία, και ταυτόχρονα απομακρύνει τη σκέψη του από άλλους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να λυθούν τα κοινωνικά προβλήματα και απέχει από την κοινωνική δράση Φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι κάποιος βοηθά τον επαίτη από απλό αλτρουισμό, αλλά επειδή δεν παρατηρούμε συχνά άλλες πράξεις αλτρουισμού, η σημασία αυτού του κινήτρου πρέπει να είναι μάλλον μικρή.

Γι’ αυτούς τους λόγους, μου φαίνεται ότι η επαιτεία και η ελεημοσύνη όταν συμπίπτουν αποτελούν μια πράξη που διαφθείρει (υπό μία έννοια) και αυτόν που παίρνει και αυτόν που δίδει, και η οποία δεν θα πρέπει να ευνοείται.

 

                                                (Θ.Π. Λιανός, απόσπασμα άρθρου δημοσιευμένου στον ημερήσιο τύπο)

 

 

 

 

 

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

 

Α. Να αποδώσετε περιληπτικά το άρθρο που σας δόθηκε, προκειμένου να το παρουσιάσετε στην τάξη σας, στο πλαίσιο μιας συζήτησης με θέμα την επαιτεία. (130-150 λέξεις)

[Μονάδες 25]

 

Β1. «Για τον ελεήμονα, τον ευσπλαχνικό άνθρωπο που δίδει στον επαίτη, η ελεημοσύνη μπορεί να είναι αποτέλεσμα ηθικού εκβιασμού»: να αναπτύξετε σε μια παράγραφο (60-80 λέξεων) την πιο πάνω κρίση.

[Μονάδες 10]

 

Β2. Με ποια συλλογιστική πορεία αναπτύσσεται το χωρίο «Για παράδειγμα, θα μπορούσε κανείς να δει .... αυξάνει την κοινωνική ευημερία» της πρώτης παραγράφου;

[Μονάδες 10]

 

Β3.α) Να αξιολογήσετε ως προς την εγκυρότητα, αλήθεια και ορθότητα το επιχείρημα: «Επειδή δε η επαιτεία ... εθνική οικονομία».

[Μονάδες 6]

     β) Από το δεύτερο συνθετικό των πιο κάτω λέξεων, να γράψετε μια νέα σύνθετη λέξη:

         συντηρητική, μετατρέπει, διαφορές, εκπληρώσει.

[Μονάδες 4]

 

Β4. Να γράψετε ένα συνώνυμο για κάθε μια από τις πιο κάτω λέξεις: ίσως, διαφθείρει, επαιτεία, ελεύθερη, περιέχουν.

[Μονάδες 5]

 

Γ. Σε ένα άρθρο που θα αναρτηθεί σε σελίδα ηλεκτρονικής σχολικής δικτύωσης, να αναφερθείτε στα αίτια του κοινωνικού προβλήματος της επαιτείας, καθώς και στις προτάσεις σας ώστε το φαινόμενο αυτό, που συνιστά προσβολή του πολιτισμού μας, να περιοριστεί.

[Μονάδες 40]

 

 

Καλή επιτυχία!


δείτε ενδεικτικές απαντήσεις
 

Ερασιτεχνική δημιουργία τον Οκτώβριο του 2004.  Τελευταία ενημέρωση:  Κυριακή, 08 Μαρτίου 2015.