Ο σεβασμός δεν εκβιάζεται

Χρειάζεται να γίνει κατανοητό πως όλοι οι μαθητές γινόμαστε αποδέκτες της γενικότερης κρίσης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Αυτό που αντικρίζει ο καθένας είναι η οικονομική δυσπραγία, τα αδιέξοδα, η ολοκληρωτική αλλαγή του τρόπου ζωής των Ελλήνων εξαιτίας της ύφεσης, καθώς και μιας γενικευμένης ανασφάλειας για το τι πρόκειται να συμβεί. Καθημερινά, οι νέοι και οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν τις ολοένα και μεγαλύτερες περικοπές των μισθών, συγχρόνως με την ανεργία και τις απολύσεις. Οι νέοι παρατηρούν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα παραπαίει εξαιτίας της αχαρακτήριστης έλλειψης υλικοτεχνικών υποδομών και καταρτισμένου προσωπικού. Οι ίδιοι οι μαθητές βλέπουν το μέλλον τους να επισκιάζεται από τα διογκωμένα προβλήματα –που άλλοι προκάλεσαν – διαπιστώνουν πως τα οράματα και οι φιλοδοξίες τους υποθηκεύονται από τις καθόλου συμφέρουσες για τους Έλληνες δανειακές συμβάσεις και το διαρκώς αυξανόμενο φάσμα της ανεργίας. Μολονότι κάθε νέος προσπαθεί με κόπο να αποκτήσει το πολυπόθητο πτυχίο του, δεν υπάρχει τρόπος να εφαρμόσει τις γνώσεις που απέκτησε. Τα προβλήματα αυτά σε συνδυασμό με την ηθική διάβρωση και διαφθορά, όπως είναι αναμενόμενο, προκαλούν την οργή και αγανάκτηση των νέων.

Επιπλέον, κρίνεται απαραίτητο να αντιληφθούν όλοι πως οι μαθητές της δικής μας ηλικίας έχουν κριτική αντίληψη και το δικό τους τρόπο αντίδρασης! Η χειρονομία των μαθητών που παρεμπιπτόντως απευθυνόταν αποκλειστικά στην πολιτική ηγεσία και όχι στους ένστολους των ενόπλων δυνάμεων, δεν ήταν ούτε υποκινούμενη ούτε προσχεδιασμένη, αλλά μια καθαρά αυθόρμητη αντίδραση παρακινημένη από τον παρορμητισμό και τα έντονα συναισθήματά τους και στην οποία δεν μπορούμε να προσδώσουμε ηθική υπόσταση. Οι νέοι δε συνιστούν άθυρμα[1] κομματικών νεολαίων ή του συστήματος, πόσο μάλλον υποχείρια εκπαιδευτικών και διδασκόντων· ήταν μια αντίδραση με συμβολικό χαρακτήρα, που αποσκοπούσε στον προβληματισμό και την αφύπνιση όλων και η οποία καταδεικνύει την επαναστατικότητα, το θυμό και την αγανάκτηση των νέων. Η κίνηση αυτή αντικατοπτρίζει τα αισθήματα ολόκληρης της Ελλάδας προς τους ανθρώπους που οδήγησαν τη χώρα μας σε αυτή την κατάσταση, αποτυπώνει την οργή όλων και όχι μόνο δεν μπορεί να θεωρείται αξιόποινη, αλλά είναι μια αφορμή να αναλογιστούμε, γιατί συνέβη, τι την προκάλεσε και πώς αυτό μπορεί να διορθωθεί.

Καταληκτικά, δεν είναι δυνατό να διδάσκουν τη δημοκρατία εκείνοι που επιτρέπουν να διαγράφεται από τη Βουλή όποιος βουλευτής αντιτίθεται στις προτάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Δεν μπορεί να διδάσκεται η δημοκρατία σε μία χώρα, όπου οι κυβερνήσεις προκύπτουν από οριακές πλειοψηφίες και όπου η αποχή από τις εκλογές είναι τεράστια. Δεν μπορεί να διδάσκεται η δημοκρατία, όταν αυτή εκφυλίζεται και υπονομεύεται. Ποιος μπορεί να μιλήσει για το ήθος της χώρας, όπου κυριαρχεί η αναξιοκρατία, η ατιμωρησία και ο αμοραλισμός; Ποια είναι τα πρότυπα εκείνα που έχουν οι νέοι; Ακόμη κι αν εμείς ζητήσουμε συγγνώμη για τις πράξεις μας, από εμάς ποιος θα ζητήσει συγγνώμη για το επίφοβο μέλλον που μας περιμένει; Γιατί όπως υποστήριξε πολύ σωστά ο Μπ. Μπρεχτ: «Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο, μας κατηγόρησαν γιατί είμαστε αδιάβαστοι!»

(Κείμενο –απάντηση από τους μαθητές του 4^ου ΓΕΛ Ιωαννίνων σχετικά με την μούντζα στους επισήμους στις 21/2/12)

Α. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 100-120 λέξεις.

Β1. Να σχολιάσετε σε μια παράγραφο 60-80 λέξεων την άποψη: «Οι νέοι δε συνιστούν άθυρμα κομματικών νεολαίων»

Β2. Με ποια συλλογιστική πορεία (παραγωγική –επαγωγική) αναπτύσσεται το χωρίο: «Χρειάζεται να γίνει κατανοητό … να εφαρμόσει τις γνώσεις που απέκτησε» της πρώτης παραγράφου του κειμένου;

Β3. Να σχολιάσετε το ρόλο των ρητορικών ερωτήσεων στην τελευταία παράγραφο του κειμένου: «Καταληκτικά δεν είναι δυνατό … γιατί είμαστε αδιάβαστοι».

Β4. α) Να γράψετε ένα συνώνυμο για κάθε μια από τις παρακάτω λέξεις: έλλειψης, απαραίτητο, οργή, αμοραλισμός, επίφοβο.

β) Να γράψετε ένα αντώνυμο για κάθε μια από τις παρακάτω λέξεις: αλλαγή, ύφεσης, αναμενόμενο, προσχεδιασμένη, επιτρέπουν.

Γ. Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι παρά η παρενέργεια μιας βαθιάς κρίσης αξιών στην ελληνική κοινωνία. Μια κρίση που απειλεί τα όνειρα των νέων και δυσχεραίνει την προσπάθειά τους να τα ενσαρκώσουν. Για το λόγο αυτό οι νέοι αντιδρούν εκρηκτικά, απαξιώνοντας θεσμούς και πρόσωπα, δικαιώνοντας, κατά κάποιο τρόπο, τον Φρόιντ στην άποψή του που ήθελε τον πολιτισμό ως πηγή δυστυχίας.

Σε ένα άρθρο που θα «ανεβάσετε» σε σχολικό ιστότοπο, να αναφερθείτε στις ευθύνες τις οποίες καταλογίζετε στην οικογένεια και το εκπαιδευτικό σύστημα αναφορικά με την εκρηκτική αντίδρασή σας. Κάτω από ποιες προϋποθέσεις τα όνειρά σας θα μπορούσαν να δράσουν επαναστατικά απέναντι σ’ αυτή την εποχή της πολύπλευρης κρίσης; (500-600 λέξεις)

[1] άθυρμα: παιδικό παιχνίδι, μεταφ. για άτομο χωρίς βούληση