Μια προσωπική ματιά στη ζωή στη Μικρά Ασία, Βουρλά, πριν από την καταστροφή, την καταστροφή έτσι όπως την έζησε η αφηγήτρια και τον ερχομό και ένταξη των προσφύγων στην Ελλάδα. Σημαντικό μέρος του βιβλίου αναφέρεται στην περίοδο της κατοχής (β΄ π.π.)
Η καθημερινότητα με τις εργασίες, σταφίδα και συγκομιδή καρπών, οι γιορτές, τα έθιμα και οι καθημερινότητα. Τα γιατρικά, γητειές για παιδιά. Ο αρραβώνας και ο γάμος, το προξενιό.
Μεγάλο ενδιαφέρον βρίσκεται στην ειλικρίνεια με την οποία η αφηγήτρια θυμάται και ξαναβλέπει το παρελθόν. Έτσι, για παράδειγμα, σοκάρει η αλήθεια ότι πολλοί Έλληνες στρατιώτες στη Μικρασία επιδίδονταν σε πλιάτσικο καθώς επίσης και σε βιαιότητες. Στη σελίδα 92 έχουμε τη διήγηση σχετικού περιστατικού. Επίσης σημασία ιστορικής μαρτυρίας έχουν οι αναφορές στα τάγματα εργασίας.
Μπορεί όλα αυτά να είναι γνωστά (;). Ωστόσο η ζωντανή ματιά του ανθρώπου που τα βίωσε κάνουν ελκυστική την εξιστόρηση και κυρίως η τόλμη να αναγνωρίζει «αρνητικές» πτυχές της ιστορίας, άλλο παράδειγμα είναι ο ρόλος των μαυραγοριτών κατά τη περίοδο της κατοχής. Επίσης η ανθρωπιά δεν είναι χαρακτηριστικό που παρουσιάζεται να έχουν κατ’ αποκλειστικότητα οι Έλληνες. Υπάρχει στους Τούρκους γείτονες στα Βουρλά, στους Ιταλούς κατακτητές που μεταφέρουν προς τη βόρειο Ελλάδα τη Φιλιώ, στους Γερμανούς γιατρούς στη Θεσσαλονίκη που σώζουν το παιδί της (σελ. 199). Επίσης ενδιαφέρον είναι το περιστατικό με το γέρο που τρώει κρυφά μέσα από το σάκο του λουκάνικα καθώς αντίθετα δυο μικρά παιδάκια ταξιδεύουν μόνα τους και νηστικά.

και άλλες 10 «στάσεις» σε σελίδες του βιβλίου

σελ. 53, αναφορά στους κατσάκηδες (λιποτάκτες) των ταγμάτων εργασίας που οι Έλληνες της Μικρασίας κρύβανε στα σπίτια τους.
σελ. 63, το πιο δημοφιλές παιχνίδι της πρωτοχρονιάς ήταν τα καρύδια και η φράση «αυτό είναι μπαγαποντιά, αγλατσίνα»
σελ. 66, τις αποκριές ντύνονταν ήρωες του 1821 και ουσιαστικά γιορτάζανε την Επανάσταση, «οι Έλληνες πανηγύριζαν την νίκη κατά των Τούρκων μέσα σε τουρκικό έδαφος»
σελ. 72 και εξής, πάλι ιστορία με κατσάκηδες, αρμοδιότητα του ελληνικού προξενείου καθώς η τουρκική χωροφυλακή δε μπορούσε να κάνει έρευνα στα σπίτια των Ελλήνων.
σελ. 97, Έλληνες στρατιώτες και βιαιότητες, ο πρίγκιπας Ανδρέας είχε το παρατσούκλι «καψοκαλύβας»
σελ. 106 και εξής, αφήγηση περιστατικού Ελλήνων που κρύφτηκαν μέσα σε τάφους για να γλυτώσουν.
σελ. 146, συνθήκες ζωής των προσφύγων, οι σχέσεις με τους ντόπιους, «εμείς ούτε αποχωρητήριο δεν έχουμε»
σελ. 148 και εξής, διαμονή προσφύγων σε αποθήκες.
σελ. 152, το «χτίσιμο» μιας ξύλινης παράγκας. (Δε γίνεται αναφορά σε καμία βοήθεια από την ΕΑΠ ή το κράτος)
σελ. 161, ίδρυση προσφυγικών σωματείων.