| |
Ἐρωτικό
Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ
τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό,
ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ
μιὰ μέρα τοῦ θανάτου...
Στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό,
ποῦ θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό,
- τί μοῦ στοιχίζει στὴν καρδιὰ
τὸ ξαναπέρασμά του;
Ἂς εἶναι, ὡστόσο, - τί ὠφελεῖ;
Γυρεύω πάντα τὸ φιλί,
στερνὸ φιλί, πρῶτο φιλὶ
καὶ μὲ λαχτάρα πόση!
Γυρεύω πάντα τὸ φιλὶ - ἂχ καρδιά μου!
ποὺ μοῦ τὸ τάξανε πολλοί,
κι ὅμως δὲν μπόρεσε κανεὶς
ποτὲ νὰ μοῦ τὸ δώσει...
Ἴσως μιὰ μέρα, ὅταν χαθῶ,
γυρνώντας πάλι στὸ βυθὸ
καὶ μὲ τὴ νύχτα μυστικά,
γίνουμε πάλι ταίρι,
αὐτὸ τὸ ἀνεύρετο φιλί,
ποὺ τὸ λαχτάρησα πολύ,
- σὰ μιὰ παλιά της ὀφειλὴ
- νὰ μοῦ τὸ ξαναφέρει...
Πόθος
Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσον καιρό σε καρτερώ,
με τις πλατιές, βαριές σου στάλες~
των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
που με μεθούσατε τις προάλλες...
Τα καλοκαίρια μ' έψησαν, και τα λιοπύρια τα βαριά,
κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζοι:
απόψε μού ποθεί η καρδιά πότε να 'ρθεί μες στα κλαριά,
ο θείος βοριάς, και το χαλάζι!
Τότε, γερτός κι εγώ, ξανά, μες στα μουγγά τα δειλινά,
θ' αναπολώ γλυκά, -ποιός ξέρει,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι...
|
ερωτικό .mp3,
μουσική Νίκος Ξυδάκης,
ερμηνεία Ελευθερία Αρβανιτάκη .mp3 3,08 Mb
|
| |
Εκάτης πάθη
...Απόψε πρόβαλε γυμνή, σαν τέρας, η
Σελήνη,
κι άβυσσος πόθου τη δονεί:
την είδαν όλοι, από νωρίς, τις πόρτες τις να λύνει,
σα να διψούσεν ηδονή...
Τι να 'δε, ξάφνου, εδώ, στη γη, - και τόσο το λυμπίστη,
που έχουν με πάθος κρεμαστεί,
σα να 'θελαν να λυτρωθούν, απ' την παλιά την πίστη,
κι οι δυο της νεκροί μαστοί;...
Παρθένα στείρα και βουβή, - κι όμοια με σαλκαμάντρα,
στα βαθιά βράδια τ΄αττικά,
πώς έτσι, απόψε, φρένιασε να σμίξει τρελά, μ' άντρα,
και φλογερά, κι εκστατικά;...
...Τι κι αν η νύχτα γέρνει αργά, μες στα πυκνά τα ερέβη,
κι αλλόκοτα μεθούν οι ανθοί;
στη δύση, εκείνη, μοναχή, που κείτεται και ρεύει,
ζητεί του κάκου να ευφρανθεί...
|
|
